در اینجا هدف جراحی بهبود فیستول و در عین حال اجتناب از آسیب دیدن عضلات اسفنکتر است که حلقه‌ای از عضلات هستند که مقعد را باز و بسته می‌کنند. آسیب رسیدن به عضلات اسفنکتر، باعث بی‌اختیاری مدفوع می‌شود.
معمولاً جراحی فیستول مقعد تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود، که باعث می‌شود بیمار در حین جراحی چیزی احساس نکند. البته، در برخی موارد هم از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود، که در این حالت بیمار به هوش است اما از آنجا که ناحیه مورد درمان بی‌حس شده، دردی احساس نمی‌کند.
در ادامه بعضی از انواع جراحی فیستول مقعد را توضیح می‌دهیم.
فیستولوتومی
فیستولوتومی معمول‌ترین نوع جراحی فیستول مقعد است، که در 85 تا 95 درصد از موارد از آن استفاده می‌شود.
در این نوع جراحی، کل مسیر فیستول، از منفذ داخلی تا منفذ بیرونی برش داده و باز می‌شود. جراح، محتویات آن را شسته و خارج کرده و آن را کاملاً باز می‌کند. پس از یک تا دو ماه فیستول به شکل یک اسکار مسطح بهبود می‌یابد.
ممکن است جراح، برای دسترسی به فیستول مجبور شود بخش کوچکی از عضله اسفنکتر مقعد را ببرد. البته، این موضوع به وضعیت قرارگیری فیستول بستگی دارد. جراح تا جایی که می‌تواند تلاش می‌کند تا بیمار بعد از عمل به بی‌اختیاری مدفوع دچار نشود.
تکنیک استن
گاهی اوقات در جراحی از یک استن استفاده می‌شود. استن یک تکه نخ جراحی است که به داخل مسیر فیستول فرستاده می‌شود تا مسیر را برای مدتی (که اغلب چند ماه طول می‌کشد) باز نگه دارد. این کار باعث می‌شود که فیستول قبل از ترمیم شدن به طور کامل تخلیه شود.
این روش زمانی استفاده می‌شود که بیمار در معرض خطر بالای دچار شدن به بی‌اختیاری مدفوع قرار داشته باشد، برای مثال مثل زمانی که فیستول از بین عضلات اسفنکتر می‌گذرد.
اگر جراح بخواهد در طول جراحی از استن استفاده کند، پیشتر بیمار را در جریان می‌گذارد. گاهی اوقات، برای درمان فیستول با استفاده از تکنیک استن به انجام چند جراحی نیاز است.
روش فلپ مخاطی عضلانی مقعد
از روش فلپ مخاطی عضلانی مقعد، زمانی استفاده می‌شود که فیستول پیچیده بوده یا خطر بروز بی‌اختیاری مدفوع زیاد باشد.
فلپ مخاطی، قطعه‌ای از بافت است که از مقعد یا پوست اطراف دهانه آن برداشته می‌شود.
در طول جراحی، مسیر فیستول برداشته می‌شود (که این همان روش فیستولوتومی است). سپس فلپ مخاطی به محلی که منفذ داخلی در آن قرار داشت، متصل می‌شود.
پلاگ (توپی) بیوپروستتیک
پلاگ بیوپروستتیک یک پلاگ مخروطی شکل است که از بافت‌های حیوانات ساخته شده و برای مسدود کردن منفذ داخلی فیستول از آن استفاده می‌شود.
پلاگ با استفاده از بخیه در جای خود محکم می‌شود، اما منفذ بیرونی به طور کامل بسته نمی‌شود تا فیستول به تخلیه مایعش ادامه بدهد. بعداً بافت جدیدی اطراف پلاک رشد کرده و منفذ را ترمیم می‌کند.
البته، گاهی اوقات این روش با عوارضی همراه است که عبارتند از:
- درد و افزایش ترشحات (این مورد باید با آنتی‌بیوتیک درمان شود)
- تشکیل یک آبسه جدید
- درآمدن پلاگ از جای خود
به علاوه، در دو مورد آزمایشی که در آن‌ها از پلاگ‌های بیوپروستتیک استفاده شده بود، نرخ موفقیت بیش از 80% گزارش شد. البته، هنوز هم درمورد نرخ بروز مجدد عارضه و نتایج دراز مدت درمان به این روش، ابهاماتی وجود دارد.
