عوارض:
عفونت های پیلونیدال درمان نشده ممکن است باعث ایجاد سینوس های ترشح کننده متعدد( و گاهی باعمق زیاد) شود و بندرت دژنر سانس بدخیم گزارش شده است.
درمان:
آبسه های حاد بهتر است از راه برش و تخلیه- که گاهی در مطب یا اتاق اورژانس و با بی حسی موضعی انجام میگیرد- درمان میشود. احتمالا با کمی تلاش میتوان توده مو را که مانند یک جسم خارجی باعث تداوم عفونت می شود, خارج کرد. درمان های جراحی مختلفی برای بیماری مزمن با ترشح مداوم یا درد و تشکیل متناوب آبسه ها وجود دارد. در این موارد, باید دقت عمل کرده,
تنها نسوج مبتلا را خارج کرده و پوست و چربی و بافت های سالم دیگر را دست نخورده باقی گذاشت. امروزه , برش های وسیعی که در گذشته صورت میگرفت, منسوخ شده است, زیرا زخم به آهستگی بهبود یافته و ناتوانی طولانی مدتی را به شکل غیر ضروری در شخصی که ازجهات دیگر سالم است ایجاد میکنند. امروزه روش جراحی, از بریدن ساده کیست پیلونیدال تا بریدن و خارج کردن مجرای سینوس و کیست, با ترمیم اولیه یا ثانویه متغیر است. هر روشی که استفاده میشود, باید بطور دقیق پیگیری شود. بیمار باید به تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه, جلوگیری از ضربات مستقیم و تراشیدن پوست یا استفاده مرتب از مواد موبر
برای جلوگیری از گیر افتادن بیشتر موها ترغیب شود. تا زمانی که پزشک از بهبودی بیماری مطمئن نشده و بیمار بطور کامل موارد پیشکیری کننده را رعایت میکند, ویزیت های سرپائی باید هرهفته انجام شود.
